روایتی از زنانی متفاوت در آمریکا؛ زنان سفید کوکلس کلان!

به گزارش تور ایتالیا ارزان، یکی از مطالبی که این روز ها در بعضی رسانه های آمریکا مورد توجه قرار گرفته، مطلبی است که امیلی کاتنو در جی استور دیلی درباره زنان نوشته است. زنانی سفیدپوست که شاید در بیشتر کشور ها به عنوان قربانی شناخته شوند، اما این زنان متفاوت هستند. زنانی که در حوالی سال های 1870 و پیش از آن فعالیتی سهمگین را بر عهده داشته اند، زنان سفید کوکلس کلان.

روایتی از زنانی متفاوت در آمریکا؛ زنان سفید کوکلس کلان!

به گزارش شرق، زنان سفیدپوستی که یکی از تکان دهنده ترین سازمان های مشارکتی زنان را شکل داده بودند. اولین فعالیت کوکلاس کلان ها در پولاسکی تنسی و پس از جنگ داخلی رخ داد. مردانی که از آزادی سیاه پوستان ناراضی بودند و نسبت به حق رأی آنان کینه داشتند، اما هواداران این انجمن رفتار آن ها را بدیع و مرموز می دانند.

دادستان کل می سی سی پی در سال 1871 شهادت داد آن ها با طراحی آیین های جزئی، مسخره و سلسله مراتب سخت گیرانه توانستند برنامه های نفرت پراکنانه و نفرت برانگیز خود را دنبال نمایند. زنان در این مرحله همراه کلان ها نشدند، البته به آن ها یاری کردند. آنان در این مرحله حضور نمادین داشتند، چون یکی از اهداف اعلام شده آن ها محافظت از فرشتگان معصوم در برابر شیاطین سیاه پوست است.

ویلیام اف پینار، تاریخ دان می گوید: مرد کلان دارای دو تصویر متناقض از زنانگی بودند؛ یکی تخیل و دیگری واقعیت. در تصور آنها، زنان پروتستان سفیدپوست (زنانگی فقط در خصوص آن ها اعمال می شد) موجوداتی بی گناه و پاکدامن بودند که وظیفه اصلی آن ها فرمان برداری و خدمت به مردان بود. به نوبه خود، مردان از این بانوان آسیب پذیر جذاب باید محافظت نمایند.

اولین کلان در سال های 1870 فروپاشید، اما این سازمان هنوز اوج شکوفایی خود را ندیده بود. دومین کلان در سال 1915 و به دنبال شرایط پیش آمده پس از آتش سوزی کارخانه فراوری مداد در آتلانتا و سوختن صلیب در کوه استون (همچنین در جورجیا) شروع شد. این کلان های جدید که در دهه 1920 بین سه تا شش میلیون آمریکایی را به خود جلب کردند، از لحاظ کلیدی با گذشته خود متفاوت بودند.

این سازمان بازسازی شده مورد پذیرش و مقبولیت مردم بود و حتی دولت آمریکا نیز با آن ها ارتباط خوبی داشت و در سراسر ایالات متحده گسترده شدند. KKK که دوباره جوان شده بود، اعضایش از کاتولیک ها، یهودیان، آمریکایی های آسیایی-آمریکایی، مورمون ها، مهاجران، سوسیالیست ها، رادیکال های کارگری، صاحبان سالن های پایکوبی و... بودند. به این ترتیب کلان ها پیروز شدند در مناطقی که تعداد جمعیت سیاه پوست کم بود بیشتر و بیشتر شوند.

در این دوره بود که یک سازمان جداگانه خاص زنان پروتستان سفیدپوست تشکیل شد. در سازمان اولیه WKKK رقابت هایی داشتند و انتها یک انجمن مخفی زنان با ماسک طلایی اولین منشور رسمی خود را در لیتل راک، آرکانزاس اعلام کردند و پایه گذار این گروه شدند.

این انجمن در هر ایالت به صورت فعالانه، اعضای خود را راهنمایی می کرد و مانند بخش مردان دارای سلسله مراتبی بر مبنای درجه های ارتش امپراتوری ایتالیا بود. همه این فعالیت ها از منظر نژادپرستی، ملی گرایی، بیگانه ستیزی و تمایل به حفظ خانواده و مبارزه با آنچه آن ها اخلاقی تصور می کردند، برنامه ریزی می شد.

اما آن چیزی که در تحقیقات سال های بعد از طرف زنان مطرح می شد به گونه ای دیگر بود. تعدادی از زنان سازمان خود را به عنوان یک باشگاه اجتماعی و فرصتی برای گذراندن اوقات خوش با دوستان می دیدند. در خاتمه قرن بیستم، زنان سفیدپوست پروتستان در مصاحبه ای عنوان کردند که کلان فقط یک جشن... راهی برای عظیم شدن و راهی برای دور هم جمع شدن و لذت بردن بود و در دهه 1980، هنگامی که محققان سعی کردند بفهمند چه کسی از کلان تازه نفس دوران حقوق مدنی در 1920 حمایت می نماید، پاسخ دهندگان زن هوادار کلان استدلال کردند که این سازمان به فعالیت های خیریه اختصاص داشت و از افراد خوبی تشکیل شده بود.

جالب تر اینکه وقتی تحقیق بیشتری درباره این سازمان انجام می گردد معلوم می گردد بسیاری از رهبران WKKK از قبل در خارج از خانه فعال بودند: لولو مارکول، اولین رئیس ملی، برای رأی دادن زنان کار نموده بود. دیزی داگلاس بار که رهبری در ایندیانا و هفت ایالت دیگر را بر عهده داشت، یک مبلغ بود.

مری بنادوم، یکی دیگر از رهبران در مونسی، در باشگاه ها، کلیسا ها و در سازمانی به نام زنان تجارت و حرفه ای ایندیانا فعال بود در حالی که لیلیان سدویک، رهبر دیگر، در هیئت مدیره مدرسه ای در ایندیاناپولیس بود. بعضی از این زنان ادعا کردند که سازمان از آزار جنسی و شوهران بزهکار محافظت می نماید. آن ها ادعا کردند که کلان علیه فرهنگ های به اصطلاح ارتجاعی یهودیان، کاتولیک ها و سیاه پوستان جنوبی می جنگد.

بسیاری از این زنان ادعا می کردند که به فمینیسم و حقوق برابر اعتقاد دارند. آن ها ادعا کردند به وسیله زنان پروتستان سفیدپوست می توانند احترام و حمایت بیشتری نسبت به زنان سنتی درخواست نمایند. دانستن انگیزه های واقعی بازیگران تاریخی این سازمان، غیرممکن است، اما پینار، تاریخ دان، پیش تر در مقاله اش نوشته است: .. بعضی از زنان کلان به آسانی می توانند تعصب تلخ نژادی و مذهبی را در سیاست های مترقی تلفیق نمایند. همان طور که می دانیم، این زنان ادعا کردند که هیچ تضادی بین نژادپرستی و تعصب آن ها برای مزایای تأمین اجتماعی و حقوق برابر وجود ندارد.

در این مقاله تأکید شده که الحاقیه حق رأی فقط برای زنان سفیدپوست مفید است و باید توجه داشت به صرف فعالیت های بعضی زنان نمی توان برای آن ها اهمیت و اعتبار قائل شد و باید تحقیقات بیشتری درباره تفکراتشان داشت.

منبع: فرارو
انتشار: 28 آبان 1399 بروزرسانی: 28 آبان 1399 گردآورنده: italyro.ir شناسه مطلب: 1446

به "روایتی از زنانی متفاوت در آمریکا؛ زنان سفید کوکلس کلان!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "روایتی از زنانی متفاوت در آمریکا؛ زنان سفید کوکلس کلان!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید