دردِ دل های مهوش وقاری، درباره بستری شدن محسن قاضی مرادی - تور ایتالیا ارزان

به گزارش ایسنا، مهوش وقاری و محسن قاضی مرادی، از جمله زوج های هنری سینمای ایران هستند که سابقه بیش از 30 سال کار را در عرصه بازیگری دارند، اما محسن قاضی مرادی چند سالی است که خانه نشین شده و آن طور که همسرش می گوید، با شدت دریافت بیماری پارکینسون عملاً در بستر افتاده و برای انجام همه کارهایش به یک نفر حتما نیاز دارد.

وقاری درباره حال و احوال این روز های همسرش می گوید: حال محسن چندان خوب نیست و تقریباً در شرایط مشابهی با آقای شاهوردی است، منتها ایشان تصادف کردند و در بستر افتادند و محسن به علت پارکینسون به این وضع دچار شده و، چون سن محسن هم بیشتر است شرایط سخت تری دارد. او تقریبا تمام مهارت های خود را از دست داده و نیاز به مراقبت و حضور دائمی یک نفر در کنار خود دارد و من ساعت های بسیاری را باید کنار او باشم و به خیلی از کار ها و پیگیری ها نمی رسم. گاهی حتی فرصت نمی کنم جواب تلفن بدهم و آن قدر مشغول و درگیر می شوم که ناگهان می بینم ساعت به نیمه شب رسیده است.

وقتی از او می پرسم که چرا کسی را به عنوان پرستار برای همراهی نمی آورند؟ شرح می دهد: حضور یک پرستار قطعاً هزینه زیادی دارد و با خرج و مخارجی که برای درمان و تهیه دارو باید بپردازم - به ویژه در این شرایط اقتصادی - کار سخت می گردد. البته الان منظورم این نیست که نیاز اقتصادی دارم، چون اخیرا جایی صحبتی داشتم و نمی دانم چرا این طور برداشت شد که من به یاری اقتصادی نیاز دارم. البته خرج دارو ها و آن چه با شرایط بیماری و جسمی همسرم باید تهیه گردد، گاهی خیلی بالاست و بعضی از آن ها حتی مشمول بیمه تکمیلی هم نمی شوند، ولی با این حال بیش از هر چیز، به همراهی و دوستی آدم ها نیاز است.

او در این باره اضافه می نماید: من در جایی از دارویی نام برده بودم که پیدا نمی کردم و دیروز دیدم در اینستاگرام یک خانم که اصلا ایشان را نمی شناسم از اصفهان پیغام داده و گفته بودند که تعدادی از آن را تقریبا نزدیک به همان قیمت اصلی برایم پیدا کردند و فرستادند. گرچه هنوز با ایشان تسویه ننموده ام، ولی محبتی که داشتند را قدردانم و این نوع همراهی را از بعضی دیگر که ادعایی هم داشتند ندیدم، کسانی که مثلا خواستند همراهی نمایند و من در رودربایستی قرار گرفتم و مجبور شدم برای یک دارو نزدیک به 30 برابر قیمت اصلی پول بدهم. وقتی این اتفاق ها می افتد فکر می کنم از ماست که بر ماست. ما اول خودمان باید با هم مهربان باشیم و بعد از مسئولان انتظار داشته باشیم.

وقاری درباره این که آیا از مسئولان مربوط، کسی پیگیر احوال آقای قاضی مرادی بوده است؟ می گوید: بعضی دوستان مثلا از موسسه هنرمندان پیشکسوت لطف داشته و گاهی همراهی نموده اند، اما ما عضو این موسسه نیستیم که درخواستی برای یاری و همراهی داشته باشیم و البته از خانه سینما هم همراهی جدی ندیدیم.

او درباره این که چطور عضو موسسه هنرمندان پیشکسوت نیستند؟ ادامه می دهد: پیگیری هایی را در زمستان سال 1398 انجام داده بودیم و شنیدیم که باید حتما درجه هنری داشته باشیم. برای این درجه هنری هم باید رزومه ای را به وزارت ارشاد ارائه کنیم که با اوضاع کرونا و شرایطی که خودم دارم، دوندگی ها و پیگیری های این چنینی برای من واقعا وقت گیر و سخت است به ویژه این که گفتند باید سی دی کارهای مان را ارائه کنیم. اگر موسسه می تواند، این لطف و همراهی را کند تا من مجبور به پیگیری و دوندگی نباشم.

این بازیگر اضافه می نماید: واقعیت این است که برای من هیچ وقت این مدارک و درجه ها مهم و معیار نبوده که دنبالش باشم، ولی الان متوجه شدم که شرایط طور دیگری است. همین عنوان دکتر که به صاحبان درجه یک هنری می دهند و برای خیلی ها به ژست تبدیل شده، برای ما هیچ گاه مهم نبوده، ولی الان خیلی جدی ملاک شده و از دوستی شنیدم که بعضی کار ها صرفا برای کسانی انجام می گردد که این عنوان و درجه را داشته باشند. واقعا برایم سوال است که فرق محسن با آقا یا خانم ایکس که این درجه ها را دارند چیست؟! و مهم تر این که صحت و سقم مدارک لازم برای چنین درجه هایی چطور آنالیز می گردد؟ چون مثلا دوستی را می شناسم که به سختی مدرک تحصیلی خود را گرفته، ولی الان مدرک درجه یک هنری دارد. همه این ها را که می بینم برایم عجیب می گردد که آیا من و محسن بعد از این همه سال سابقه باید دنبال سی دی بازی های خود باشیم تا برای دریافت درجه هنری اقدام کنیم؟

این بازیگر که چند سالی است خودش هم در فیلم و سریالی بازی نداشته، درباره شرایط بیمه ای خودش و همسرش هم می گوید: چند روز قبل از صندوق اعتباری هنر تماس دریافتد و پرسیدند که چرا از بیمه تکمیلی آن ها استفاده نمی کنیم. من هم شرح دادم که زیر نظر بیمه تکمیلی وزارت آموزش و پرورش هستیم، ولی گفتند بیمه تکمیلی صندوق بهتر است. نمی دانم آیا واقعاً این طور است یا نه، چون همین الان هزینه هایی را برای تهیه لوازمی می پردازم که خیلی گران است، ولی بیمه پولی بابتش پرداخت نمی نماید.

مهوش وقاری که همانند خیلی از نقش هایش با آرامش و طمأنینه صحبت می نماید، تاکید دارد که آن چه گفته برای طرح نیاز اقتصادی نیست و شاید به همراهی بیشتر نیاز داشته باشد، چرا که پرستاری و مراقبت مداوم و طولانی از بیماری که زخم بستر هم گرفته است، علاوه بر خستگی های جسمی، اثرات روحی هم دارد.

او که محبتش به همسرش کاملا در کلامش تعیین است، در خاتمه می گوید: هر روز که پانسمان محسن را بخاطر زخم هایش عوض می کنم انگار رگ های خودم را می کِشم و این شاید بیشترین چیزی باشد که برایم بسیار اذیت نماینده است.