طراحی باغ ویلا کوچک: باغ قدیمی بومارتزو؛ تلفیق عشق و هنر - تور ایتالیا ارزان

جهت دریافت خدمات طراحی باغ ویلا کوچک با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های ساختمانی ویلا و باغ کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.

ماجراهای عاشقانه قدیمی اغلب سحر و افسونی خاص دارند و چه بسی منبع الهام سرودن اشعار، نوشتن داستان های عاشقانه و خلق تابلوهای زیبا و تحسین برانگیز نقاشی بوده اند. امروز در خبرنگاران به جایی سفر خواهیم کرد که در گرامیداشت عشقی جاودانه بنا شده است، مجموعه ای جالب توجه و عجیب از مجسمه های قدیمی که با الهام از موجودات اساطیری ساخته و پرداخته شده و در دل طبیعت جای گرفته اند.

ساکرو بوسکو (بیشه زار مقدس) را بسیاری با نام پارک هیولاها می شناسند (در زبان ایتالیایی به آن پارکو دی موستری گفته می گردد). اما این پارک بعلاوه با نام باغ بومارتزو (Garden of Bomarzo) نیز شناخته می گردد؛ یک پارک عجیب و البته یک مجموعه تاریخی که در شهر بومارتزو، استان ویتربو (Viterbo) و در شمال لاتزیو (Lazio) در کشور ایتالیا واقع شده است.

این باغ در طول قرن شانزدهم ساخته و در دل یک جنگل و در انتهای یک دره واقع شده است. از سویی این باغ در زمین های پایینی قلعه اورسینی (Orsini) نهاده شده است و دارای تعداد زیادی مجسمه و ساختمان های کوچک است که جا به جا در میان پوشش گیاهی طبیعی جا خوش نموده اند.

نام پارک از مجسمه های بسیار بزرگ آن الهام گرفته شده است، شماری از این پیکره ها در دل تخته سنگ ها کنده کاری شده اند که باعث شده دورنما و منظره کلی این پارک تا میزان ای عجیب و متفاوت به نظر برسد. در واقع مجسمه ساز از دل هر تخته سنگی که در این محوطه قرار داشته، مخلوقی خاص را خلق نموده که نمای خاص خود را دارد. و همین مسئله هم به صورت غیر مستقیم روی چینش عناصر موجود در این پارک تأثیر گذاشته است، چرا که هیچ نظمی در محل قرار گیری این آثار تاریخی مشاهده نمی گردد. در واقع به نظر می رسد پیش از آنکه انسان تصمیم به ساخت این محوطه بگیرد، این طبیعت بوده که تصمیمات اصلی را گرفته و نمای کلی این باغ را طرح ریزی نموده است. این باغ بیش از آنکه زیبا و دلفریب باشد، بازدیدکنندگانش را شگفت زده و غافلگیر می نماید.

این باغ به وسیله فردی به نام پیر فرانسیسکو اورسینی (Pier Francesco Orsini) ساخته شد که با نام ویچینو (Vicino) شناخته می گردد، یک جنگ سالار و مقاطعه کار حامی هنر که این پارک را به گرامیداشت یاد همسرش اختصاص داد. همسر او گیلیا فارنیز (Giulia Farnese) در خدمت پاپ الکساندر ششم بود و وقتی که دار فانی را وداع گفت، همسرش این باغ را برای بیان غم و اندوه خود ساخت.

گفته می گردد که طراح این باغ هنرمند و باستان شناس پیرو لیگوریو (Pirro Ligorio) معروف بوده که طراحی باغ های تیوولی (Tivoli Gardens) را نیز برعهده داشته است و مجسمه های آن اثر سیمونه موچینو (Simone Moschino) است.

در طول قرن نوزدهم و البته در قرن بیستم، این باغ هم گسترده تر شده و هم مورد غفلت و بی توجهی نهاده شد، اما نقاش اسپانیایی سالوادور دالی (Salvador Dali) فیلمی کوتاه در خصوص آن ساخت و حتی در سال 1950 یک تابلوی نقاشی را در این باغ به سرانجام رساند. خانواده بتینی (Bettini) در اواخر دهه 1970 این باغ را به تملک خود درآورده و یک برنامه بازسازی و بازسازی را به اجرا گذاشتند که باعث حفظ و حراست این اثر تاریخی ارزشمند شد. امروز این باغ به عنوان ملکی خصوصی شناخته شده و از سوی دیگر یک جاذبه توریستی ارزشمند است که مورد توجه گردشگران واقع شده است.

پارک بومارتزو شاید واجد تمامی عناصر دلپذیر محیط های این چنینی نباشد، اما بی شک زیبا و مبهوت کننده بوده و دارای آثار ارزشمند هنری است که آن را مبدل به سمبل و نمادی از فرهنگ و عناصر معماری دوران خود نموده است. به عنوان مثال مجسمه بزرگی در این پارک وجود دارد که تصویرگر یکی از فیل های جنگی هانیبال است که در حال حمله به سرباز لژیون ارتش روم به تصویر کشیده شده است، یا مجسمه ای از الهه کشت و کار و زراعت در روم باستان (Ceres) که روی قطعه زمینی خالی لمیده، در حالی که ظرفی از میوه و سبزیجات روی سر خود گذاشته است.

همان گونه که گفتیم بسیاری از مجسمه های هیولاوار این مکان بدون هیچ برنامه ریزی معین و عقلانی ساخته شده و به نظر می رسد به صورت کاملا تصادفی در گوشه و کنار این باغ قرار داده شده اند. در واقع علت اصلی طراحی و چینش آثار موجود در این پارک هنوز هم نامعین است. لیان لِفایر (Liane Lefaivre) تصور می نماید که این آثار در واقع در حال بیان یک رمان عاشقانه، البته به صورت مصوّر هستند.

در نهایت حال و هوای سورئال این پارک افرادی همانند نمایشنامه نویس معروف ژان کوکتو (Jean Cocteau) و نقاش بزرگ این سبک سالوادور دالی را مجذوب خود نموده بود که آن را اثری شاخص و ستودنی می دانست. نویسنده آرژانتینی مانوئل موجیکا لنز (Manuel Muhica Lainez) داستان زندگی سازنده این پارک را سوژه یکی از آثار خود قرار داده و در سال 1962 کتابی با عنوان بومارتزو را به رشته تحریر درآورد، او بعلاوه اپرایی بر اساس این کتاب نوشت که در سال 1967 به وسیله آلبرتو جیناسترا (Alberto Ginastera) اجرا شد.

بعلاوه گوشه هایی از آثار سینمایی همانند فرنکشتاین و فیلم عروس با بازی استینگ (Sting) و جنیفر بیلز (Jennifer Beals) در این باغ فیلمبرداری شد. صحنه های مبارزه فیلم ماجراجویی های هرکولدر سال 1985 نیز در این مکان گرفته شده و مجسمه هادس و دهان گگردده اش به عنوان ورودی یک غار مورد استفاده نهاده شد. این مجسمه (Orcus Mouth) بعلاوه در شماری از دیگر فیلم های ژانر وحشت نیز استفاده شد، از جمله در فیلم ترسناک قلعه مردگان زنده محصول کشور ایتالیا.

اما منبع الهام ساخت مجسم های این پارک چه چیزهایی بوده و شاخص ترین آثار این پارک کدامند؟

یک فواره به نام پگاسوس که تصویرگر اسب بالدار معروفی به همین نام است. دو پری (Siren) که احتمالا پروسرپینا فرزند زئوس یا همان ژوپیتر (Proserpina) و همسرش پلوتو (Pluto) را به تصویر کشیده اند. ارکوس (خدای دنیا زیرین یا همان هِیدس در ادبیات یونان باستان) با دهانی باز، یک وال، دو خرس، اژدهایی که مورد حمله شیرها واقع شده است نیز از دیگر مجسمه های جالب این پارک هستند.

پروتئوس با سلاح های اورسینی. فیل هانیبال، سِربِروس یا سگ سه سر محافط دنیای زیرین در افسانه های یونان باستان، یک لاک پشت با زن بالداری که روی پشتش نشسته است، یک غول در حال حمله، دو الهه حامی زراعت به صورت نشسته و ایستاده، یک حوری زیبای خفته، مجسمه آفرودیت، بعلاوه میوه های بزرگ، دانه کاج و ظرف و ظروف از دیگر آثار به نمایش گذاشته شده در این باغ تاریخی هستند.

بناهای ساخته شده در این باغ کدامند:

یک خانه خمیده و کج که در بزرگداشت کاردینال کریستوفورو مادروزو (Cristiforo Madruzzo) ساخته شده که دوست آقا و خانم ارسینی بوده است، بعلاوه معبد جاویدان که در بزرگداشت همسر آقای ارسینی ساخته شده و در قسمت فوقانی باغ واقع شده است. در ساخت این معبد از تلفیق سبک های معماری دوران کلاسیک، رنسانس و اتروسکان استفاده شده است.

هم اکنون از این معبد به عنوان مقبره جیووانی بتینی (Giovanni Bettini) و تینا سوروی (Tina Severi) نیز استفاده شده که مالکان این باغ بوده و در خلال قرن بیستم آن را از نابودی و فراموشی نجات دادند. جایی در نزدیکی باغ اقامتگاه اعضای خانواده بتینی واقع شده است.

به هر روی این باغ چه از نظر جذابیت های تاریخی و فرهنگی و چه از بعد هنری ارزش یکبار بازدید شدن را دارد، ضمن آنکه این باغ متفاوت یادآور عشقی است جاودانه که حتی با مرگ نیز از هم نگسسته است.

باغ بومارتزو- ایتالیا