سدهای متحرک کائوری نیوزلند ؛ ابتکاری از گذشتگان

به گزارش تور ایتالیا ارزان، سد های کاوری نیوزلند یکی از جاذبه های گردشگری و مهندسی هستند که از گذشته های دور به جا مانده اند. برای آشنایی با شیوه کار این نبوغ مهندسی گذشتگان و دلیل ساخت این سدها با ما همراه باشید.

سدهای متحرک کائوری نیوزلند ؛ ابتکاری از گذشتگان

در گذشته دره ی کاورنگا، (Kauaeranga) در نیوزلند شمالی با جنگل های کائوری، (kauri) پوشیده شده بود. در این جنگل، درختان پرتراکم و دارای تنه های تنومند و بلند بودند. وقتی که اولین اروپایی ها به نیوزلند آمدند، متوجه شدند که از تنه این درختان می توانند در دکل سازی و کشتی سازی استفاده نمایند. به زودی این محل تبدیل به معدن چوب برای کشتی سازان شد، چون چوب این درختان بادوام، قوی و مستقیم بود. چوب درختان کائوری گره های کمی داشت، به همین دلیل کار با آن ها آسان بود.

ساکنین این منطقه درختان نزدیک دریا را بریدند و با افزایش تقاضا برای چوب عده ای به داخل جنگل ها رفتند و درختان جنگل را برای صادرات به نقاط دیگر دنیا بریدند. اولین محموله چوب صادراتی در سال 1820 میلادی از نیوزلند به راه افتاد.

جنگل های کائوری بسیار تو در تو بودند و راهی مناسب برای حمل چوب درختان بریده شده به خارج از جنگل و دریا و کارخانه ها نبود. یک راه برای حمل آن ها، شناور کردن آن ها روی آب و حمل از طریق جریان رودخانه بود، ولی مشکل این بود که تنه درختان بسیار قطور و طویل بودند که باعث بیش از حد سنگین شدن کنده های درخت می شد و در نتیجه وقتی جریان آب کم بود، آب قدرت جابه جایی این کنده های چوب را نداشت.

برای حل این مشکل بر روی رودخانه هایی که کم آب بودند، سدهایی چوبی ساختند تا آب پشت آن ذخیره شده و حجم آن افزایش یابد. بعد از این که آب به میزان کافی ذخیره می شد، که گاهی این امر بیشتر از یک سال طول می کشید، دریچه ها را باز می کردند و آب با شدت جاری می شد و کنده های درخت را با خود به پایین دست حمل می کرد. آن ها در دهه 1920 حدود 28000 کنده را به این طریق به پایین دست منتقل کردند.

گاهی تعدادی از این سدها با هم باز می شدند تا قدرت حمل آن ها با هم ترکیب شده و چندین برابر گردد. این کنده های بزرگ و فشار آب سبب خرابی شدید جنگل ها و راستا رودخانه ها می شد، ولی راه دیگری برای حمل این تعداد کنده به نزدیکی ساحل دریا وجود نداشت. این سدها نوعی ابتکار مهندسی بودند که بدون محاسبات دقیق و تجهیزات پیشرفته قادر به تحمل فشار چندین تن آب بودند.

تا سال 1930 حدود 3000 سد در نیوزلند ساخته شده بود. با کاهش استفاده از چوب به تدریج این سدها از کار افتادند و در حال حاضر فقط تعداد محدودی از آنها که گواه این صنعت مخرب بودند، موجود هستند.

این سد بر روی رودخانه کوپووای (Kopowai River) در خلیج مرکوری (Mercury Bay) ساخته شده است. طراحی این سد به گونه ای است که دو دریچه دارد و زمانی که این دو دریچه همزمان باز باشند، جریان آب قدرت بیشتری پیدا خواهد نمود. وقتی که دریچه ها بسته باشند، آب به تدریج در پشت سد ذخیره می شد. همان طور که در شکل پیدا است، کنده چوب بزرگی در یکی از سرریزهای آن گیر نموده است. بیش از 8 میلیون متر درخت کائوری از این سد عبور نموده اند.

این تصویر سد دنسینگ کمپ را نشان می دهد که در سال 1921 در آستانه باز شدن است. در شکل سمت چپ، آب در حال لبریز شدن از سرریز سد است و چوب ها در پشت سد و روی آب قابل مشاهده هستند. کابل وصل شده به دریچه در شکل سمت چپ دیده می گردد. زمانی که سد به میزان کافی پر شد، شخصی این کابل را می کشید و دریچه ها باز می شدند و کنده های چوب و آب سرازیر می شدند.

در دهانه رودخانه ها، تعداد زیادی از کنده های درخت روی هم انباشته می شدند. در این شکل رودخانه وایواوا، (Waiwawa River) که سرچشمه خلیج مرکروی بود، نشان داده شده است.

این عکس در دهه 1840 میلادی گرفته شده و تعدادی از کارگران سازنده یکی از سدهای کاوری را نشان می دهد.

منبع: کجارو / amusingplanet.com
انتشار: 4 فروردین 1401 بروزرسانی: 4 فروردین 1401 گردآورنده: italyro.ir شناسه مطلب: 2188

به "سدهای متحرک کائوری نیوزلند ؛ ابتکاری از گذشتگان" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "سدهای متحرک کائوری نیوزلند ؛ ابتکاری از گذشتگان"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید