داربی را در گود زینل خان برگزار کنید! - تور ایتالیا ارزان

به گزارش ایسنا، بیش از 200 سال پیش در حاشیه رودخانه ای در اسفراین، جنگل نامنظمی وجود داشت که دو ایل عشایر در آنجا زندگی می کردند. یکی از خان های ایل عشایر که زین العابدین نام داشت در این منطقه چشمه ای داشته که نام چشمه نیز زینل خان نامگذاری شد.

مدتی بعد، زین العابدین خان، چشمه خود را فروخت و از آن منطقه کوچ کرد. بعد از مدتی ایل دیگر نیز از آن منطقه کوچ کرد و دیگر سکنه ای در آن منطقه وجود نداشت. در کنار آن چشمه گودی وجود داشت که چهار تپه در اطرافش بود و این موضوع موجب شد تا استادیومی طبیعی در آن منطقه شکل بگیرد.

این ها را علی هنرمند، یکی از کشتی گیران پیشکسوت با چوخه خراسان شمالی به ایسنا گفته است.

فروردین هر سال، مسابقات کشتی سنتی با چوخه در این محل برگزار می گردد و چون با استقبال بی نظیر مردم روبه رو شده برای طرفداران سکوهایی هم تعبیه شده تا گود زینل خان کاملا سر و شکل یک استادیوم ورزشی را پیدا کند. این محل حدود 30 هزار نفر گنجایش دارد هرچند همواره بیش از 40 هزار نفر در آن حاضر می شوند و مسابقات را از نزدیک می بینند.

نکته مهم این اتفاق بزرگ، حضور خانواده ها در گود - استادیوم زینل خان و دیدنی خانوادگی مسابقات است؛ اتفاقی که هنوز در استادیوم های بزرگ و کوچک فوتبال در ایران شکل نگرفته است.

در حاشیه مسابقات کشتی با چوخه که زن و مرد، کوچک و بزرگ به دیدنی آن می نشینند، برنامه های جانبی جالب توجهی هم برگزار می گردد؛ فستیوال های سنتی، غرفه های فروش صنایع دستی و غذاهای محلی از جمله این موارد است که هم حال و هوای جالبی به مسابقات می دهد و هم برای خانواده هایی که جهت دیدن می آیند، به نوعی امکانات تفریحی و رفاهی محسوب می گردد.

نکته شایان توجه دیگر این است که گود زینل خان کاملا امن است! نه دیواری دارد که کج گردد و نه سکوی سیمانی فرسوده ای که نم بکشد و با اولین باران، چکه کند. دیدنگران نه هراسی از فرو ریختن سکو دارند و نه نگران برق گرفتگی در گیت ورودی هستند.

این ها که گفتیم طنز و مطایبه نیست، دغدغه و دلواپسی هایی است که هر هفته در استادیوم های فوتبال ایران وجود دارد. هنوز داغ کودکی که در نزدیکی گیت ورودی استادیوم آزادی دچار برق گرفتگی شد و درگذشت، تازه است؛ هنوز خاطره تلخ فوت چند نفر بعد از پیروزی ایران برابر ژاپن در همین استادیوم در انتخابی جام دنیای زنده است؛ هنوز هم یادمان نرفته سکوهای استادیوم متقی ساری ریزش کرد و دو نفر جان باختند و همچنان مسائلی از این دست وجود دارد.

در داربی اخیر که صدمین ملاقات پرسپولیس و استقلال با یکدیگر بود، تنها اجازه حضور 15 هزار نفر در استادیوم 78 هزار نفری آزادی داده شد و زمانی که تقریبا دو برابر این تعداد، با بلیت یا بدون بلیت وارد استادیوم شدند، خطر ریزش سکوها بیش از پیش احساس شد و دیدنگران را از سکوهای طبقه دوم تخلیه کردند!

تجربه نشان داده ساختن استادیوم بزرگ فوتبال در ایران راحت نیست؛ نمونه اش نقش دنیا اصفهان که ساختش سال ها طول کشید اما هنوز هم مسائل فراوان دارد یا استادیوم امام رضا در مشهد که بنا به دلایل مختلف نمی گردد انتظار برگزاری بازی های مهمی مثل داربی را در آن داشت. بیشتر استادیوم هایی که در سالیان اخیر در ایران ساخته شده اند 15 هزار نفری اند و تنها یکی دو مورد مثل استادیوم خانگی فولاد گنجایش بیشتری دارند و به استانداردهای دنیای نزدیک هستند.

با این وصف، شاید بهتر باشد به جای ساختن استادیوم، زمین را گود نمایند تا مانند گود زینل خان، استادیوم هایی داشته باشیم که دست کم مطمئن هستیم با حضور 30، 40 هزار طرفدار، سکوهایش ریزش نمی نمایند!